ผิวมือ

การแพทย์เชิงป้องกัน ความพยายามมุ่งตรงไปที่การป้องกันโรค ทั้งในส่วนบุคคลหรือในชุมชนโดยรวม ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางว่าเป็นสาธารณสุข เวชศาสตร์ป้องกันนอกจากจะช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดโรคแล้ว ยังมีบทบาทสำคัญในการป้องกันความพิการและการเสียชีวิตอีกด้วยฮิปโปเครตีส แพทย์ชาวกรีกในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตศักราช ได้จำแนกสาเหตุของโรคออกเป็นส่วนที่เกี่ยวข้องกับฤดูกาล ภูมิอากาศ และสภาวะภายนอก และสาเหตุส่วนบุคคลอื่นๆ เช่น อาหารที่ผิดปกติ การออกกำลังกาย ผิวมือ และนิสัยของแต่ละคน ตลอดยุคกลาง หลักการของเวชศาสตร์ป้องกันถูกเพิกเฉย ทั้งๆ ที่มีโรคเรื้อนและโรคระบาดระบาด ด้วยยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการเรียนรู้ใหม่ที่ปฏิวัติเนื้อหาทั้งหมดของยา ผู้ปฏิบัติงานสังเกตความสัมพันธ์ของฤดูกาล สภาพแวดล้อม และการสัมผัสส่วนบุคคลกับอุบัติการณ์ของโรคอีกครั้ง