อนุมูลอิสระ

อนุมูลอิสระอย่างง่าย เช่น เมทิล ·CH3 มีอยู่และมีบทบาทสำคัญในฐานะตัวกลางชั่วคราวในปฏิกิริยาเคมีหลายชนิด การมีอยู่ของเมทิลแรดิคัลถูกแสดงให้เห็นเป็นครั้งแรกโดยฟรีดริช เอ. ปาเนธและดับเบิลยู. โฮเฟดิทซ์ในปี พ.ศ. 2472 โดยการทดลองต่อไปนี้ ไอระเหยของเตตระเมทิลลีด, Pb(CH3)4, ผสมกับแก๊สไฮโดรเจน, H2, ถูกส่งผ่านท่อซิลิกาที่ความดันต่ำ เมื่อส่วนหนึ่งของท่อถูกทำให้ร้อนถึงประมาณ 800°C เตตระเมทิลลีดจะถูกสลายตัวและกระจกของตะกั่วโลหะจะสะสมอยู่บนพื้นผิวด้านในของท่อ ผลิตภัณฑ์ที่เป็นก๊าซของการสลายตัวพบว่าสามารถทำให้เกิดการหายไปของกระจกตะกั่วอันที่สอง ซึ่งสะสมอยู่ที่จุดเย็นตัวในท่อที่อยู่ไกลออกไป เนื่องจากไม่มีผลิตภัณฑ์ที่เสถียรของการสลายตัวใดที่ได้รับการยอมรับว่าสามารถละลายกระจกตะกั่วได้ในลักษณะเดียวกัน การอนุมานจึงเกิดขึ้นว่าอนุมูลเมทิลที่เกิดขึ้นจากการสลายตัวที่อุณหภูมิสูงทำปฏิกิริยากับตะกั่วที่กระจกเงาเย็นเพื่อสร้างเตตระเมทิลลีดขึ้นใหม่ อนุมูลเมธิลที่ได้จากวิธีนี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีปฏิกิริยาสูงและมีอายุสั้น พวกมันไม่เพียงแต่ทำปฏิกิริยากับตะกั่วและโลหะอื่นๆ เท่านั้น แต่ยังหายไปอย่างรวดเร็วและเป็นธรรมชาติ ส่วนใหญ่เกิดจากการลดขนาดเป็นอีเทน H3C―CH3 เทคนิคการผลิต อนุมูลอิสระ ที่เกิดปฏิกิริยาในเฟสก๊าซได้รับการขยายออกไปอย่างมากจากการวิจัยในภายหลัง พบว่าสปีชีส์ที่ไม่เสถียรต่างๆ เช่น เอทิล, (·C2H5), โพรพิล, (·C3H7) และไฮดรอกซิล, (·OH) สามารถหาได้จากหลายวิธี ได้แก่: (1) การสลายตัวทางเคมีด้วยแสงของสารต่างๆ สารอินทรีย์และอนินทรีย์ (2) ปฏิกิริยาระหว่างไอโซเดียมกับอัลคิลเฮไลด์ และ (3) การปล่อยกระแสไฟฟ้าผ่านก๊าซที่ความดันต่ำ อะตอมที่เกิดจากการแตกตัวของโมเลกุลไดอะตอม (เช่น อะตอมของคลอรีน · Cl จากการแยกตัวของโมเลกุลคลอรีน Cl2) ก็สามารถได้รับและมีคุณสมบัติของอนุมูลอายุสั้นประเภทนี้เช่นกัน