การสัมผัส

การสัมผัสช่วยให้สัตว์ต่างๆ สำรวจสภาพแวดล้อมด้วยการรวบรวมข้อมูลจากโลกภายนอก ในการศึกษาของพวกเขาที่ตีพิมพ์ในวันนี้ในNature Cell Biologyดร. Federica Mangione และ Dr Nicolas Tapon ได้ให้ความกระจ่างว่าอวัยวะที่ไวต่อการสัมผัสรวมตัวกันอย่างไรในระหว่างการพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทีมงานได้ศึกษาพัฒนาการของขนแปรงประสาทสัมผัสซึ่งเป็นขนสัมผัสที่พบบนผิวหนังของแมลงวันผลไม้ ซึ่งคล้ายกับรูขุมขนในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม พวกเขาพบว่าขนแปรงส่งสัญญาณไปยังเซลล์ผิวหนังชั้นนอกข้างเคียงเพื่อรับเซลล์ชนิดใหม่ที่เรียกว่า F Cell ซึ่งมีส่วนร่วมในการรับรู้สัมผัส เมื่อใช้เทคนิคการถ่ายภาพขั้นสูง ทีมงานสามารถระบุลักษณะโครงสร้างและคุณลักษณะของ F-Cell ได้ โดยพบว่าพวกเขาใช้รูปร่างที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งโอบรอบขนแปรงสัมผัส นักวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าเซลล์ F มีความสำคัญต่อการทำงานของขน เมื่อนำเซลล์ F ออกจากผิวหนังชั้นนอก เซลล์ประสาทที่ตอบสนองต่อการสัมผัสจะลดลงอย่างมาก การใช้ชุดวิเคราะห์พฤติกรรม ซึ่งเป็นวิธีการวัดพฤติกรรมของสัตว์ แมลงวันที่ไม่มี F-Cells ก็ไม่สามารถเกาตัวเองด้วยขาเพื่อตอบสนองต่อการ สัมผัส ขนแปรงเบาๆ ซึ่งแสดงความรู้สึกไม่ไวต่อการสัมผัส Dr Federica Mangione, Postdoctoral Fellow at the Crick และผู้เขียนคนแรกกล่าวว่า "การเดินทางทั้งหมดของการระบุ ระบุลักษณะ และแม้กระทั่งการตั้งชื่อเซลล์ชนิดใหม่นั้นน่าตื่นเต้นมาก ฉันสังเกตเห็นว่าเซลล์ผิวหนังชั้นนอกหนึ่งเซลล์ที่อยู่ติดกับขนแปรงแต่ละอันนั้นแตกต่างจากเซลล์ข้างเคียงอย่างน่าทึ่ง จากนั้นจึงรวมเข้ากับขนแปรงในขณะที่มันเปลี่ยนรูปร่างและห่อหุ้มเซลล์อื่นๆ ไว้ การแสดงว่ามันจำเป็นสำหรับความรู้สึกสัมผัสในแมลงวันตัวเต็มวัยเป็นช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นอย่างแท้จริง!" ดร. นิค ทาปอน หัวหน้ากลุ่ม Apoptosis and Proliferation Control Laboratory ที่ The Crick กล่าวว่า "เราใช้ขนแปรงที่สัมผัสได้เนื่องจากเป็นวิธีที่เข้าถึงได้เพื่อทำความเข้าใจความรู้สึกของการสัมผัส ขนแปรงทำหน้าที่คล้ายกับรูขุมขนของเรา เรา รู้สึกประหลาดใจมากที่ได้พบเซลล์ชนิดใหม่เนื่องจากผิวหนังชั้นนอกเป็นโครงสร้างที่ได้รับการศึกษามาอย่างดีแม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าโครงสร้างเหล่านี้สร้างขึ้นในระหว่างการพัฒนาอย่างไรก็ตาม ทั้งนี้ เพื่อตอบคำถามสำคัญทั้งหมดว่า F-Cell มีความสำคัญต่อการรับรู้สัมผัสหรือไม่ จากการทำงานร่วมกันที่ Crick และ Oxford University เราสามารถเชื่อมโยงสองสาขาที่แตกต่างกัน ได้แก่ การพัฒนาผิวหนังและชีววิทยาประสาทสัมผัส เพื่อให้คำตอบที่ชัดเจนมาก" การรับรู้สัมผัสจากมุมมองของพัฒนาการยังไม่เป็นที่เข้าใจกันดีนัก และการลดลงของการรับรู้สัมผัสเป็นปัญหาสำคัญในช่วงอายุที่มากขึ้นและสภาวะความเสื่อมของระบบประสาท เช่น โรคอัลไซเมอร์ ผู้ที่เป็นโรคออทิสติกสเปกตรัมยังสามารถสัมผัสกับการรับรู้การสัมผัสที่เปลี่ยนแปลงไป จากการค้นพบว่าเซลล์พิเศษที่ไม่ใช่เซลล์ประสาทมีความสำคัญต่อความไวในการสัมผัสของแมลงวัน นักวิจัยหวังว่าสิ่งนี้จะช่วยเพิ่มความเข้าใจของเราเกี่ยวกับการสัมผัสในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและในท้ายที่สุดในมนุษย์ ดร. Federica Mangione กล่าวว่า "เรายังมีอะไรอีกมากที่ต้องเรียนรู้เกี่ยวกับการพัฒนาความรู้สึกสัมผัสและบทบาทของเซลล์เฉพาะในการรับรู้สัมผัส มีเซลล์ผิวหนังพิเศษเฉพาะในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เช่น เซลล์ Merkel แต่เรายังไม่ทราบ หากมีเซลล์ที่เทียบเท่าโดยตรงกับ F-Cells จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อทำความเข้าใจชีววิทยาของเซลล์ที่น่าตื่นเต้นเหล่านี้และวิธีที่เซลล์เหล่านี้มีส่วนร่วมในการรับรู้การสัมผัสทั้งในคนที่มีสุขภาพดีและผู้ที่มีสภาวะที่ส่งผลต่อการรับรู้การสัมผัสของพวกเขา"