การส่งยานอะพอลโลไปสำรวจอวกาศ

และเขาให้เครดิตศาสตราจารย์ WUSTL อีกคนสำหรับข้อเท็จจริงที่ว่านักบินอวกาศถึงกับเก็บหินดวงจันทร์ตั้งแต่แรก Randy L. Korotev, Ph.D., ศาสตราจารย์วิจัยใน Department of Earth and Planetary Sciences in Arts & Sciences ได้ศึกษาตัวอย่างดวงจันทร์และองค์ประกอบทางเคมีตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน และ "คิดถูก ในเวลาที่เหมาะสม" ในปี พ.ศ. 2512 เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของทีมศึกษาตัวอย่างดวงจันทร์ดวงแรกบางส่วน "ตอนนี้เรารู้มากขึ้นและสามารถถามคำถามที่ฉลาดขึ้นได้เมื่อเราค้นคว้าตัวอย่างเหล่านี้" Korotev ผู้ซึ่งสนใจศึกษาประวัติการชนของดวงจันทร์เป็นหลัก พื้นผิวของดวงจันทร์ได้รับผลกระทบจากการชนของอุกกาบาตและธรรมชาติของดวงจันทร์ในยุคแรก ๆ กล่าว เปลือกโลก “เราเชื่อว่ายังมีคำตอบบางอย่างในภารกิจอพอลโล 11 "เราไปดวงจันทร์และเก็บตัวอย่างก่อนที่เราจะรู้เรื่องดวงจันทร์มากนัก เราไม่เข้าใจแนวคิดใหญ่ของดวงจันทร์ว่าเป็นอย่างไรจนกระทั่งต้นปี 2543 อันเป็นผลมาจากภารกิจที่โคจรรอบดวงจันทร์เพื่อรวบรวมข้อมูลแร่วิทยาและองค์ประกอบ "เราเพิ่งตัดสินใจว่าควรพิจารณาตัวอย่างยานอพอลโล 11 เหล่านี้อย่างใกล้ชิด" Korotev ให้เครดิตกับ Robert M. Walker, Ph.D., McDonnell Professor of Physics in Arts & Sciences แห่ง Washington University และนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ อีกจำนวนหนึ่งสำหรับข้อเท็จจริงที่ว่ายังมีตัวอย่างดวงจันทร์ให้ศึกษาอีกด้วย "การนำตัวอย่างกลับมาจากดวงจันทร์ไม่ใช่จุดประสงค์ของภารกิจ" Korotev กล่าว "มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเมืองจริงๆ นักวิทยาศาสตร์อย่างบ็อบ วอล์กเกอร์ต้องนำตัวอย่างเหล่านี้กลับมา เพื่อแสดงคุณค่าของตัวอย่างเหล่านี้สำหรับการวิจัย "Bob โน้มน้าวให้พวกเขาสร้างห้องปฏิบัติการรับตัวอย่างและแนะนำพวกเขาเกี่ยวกับการจัดการและการเก็บรักษาตัวอย่าง "เราไม่ได้ไปดวงจันทร์เพื่อเก็บหิน ดังนั้นพวกเรานักวิทยาศาสตร์จึงโชคดีจริงๆ ที่มีของสะสมนี้" Korotev ชี้ให้เห็นว่าในภารกิจอพอลโลครั้งล่าสุด - อพอลโล 17 - นักบินอวกาศคนหนึ่งที่อยู่บนเครื่องคือ Harrison H. Schmitt นักธรณีวิทยา ประวัติดวงจันทร์ของ WUSTL วอล์คเกอร์ได้รับคัดเลือกให้ทำหน้าที่ในทีมวิทยาศาสตร์ที่ให้คำแนะนำแก่ NASA เกี่ยวกับการจัดการและการแจกจ่ายตัวอย่างหินดวงจันทร์และดินจากภารกิจอพอลโลครั้งแรก ทีมดังกล่าวได้แจกจ่ายตัวอย่างยาน อะพอลโล 11 ไปยังห้องปฏิบัติการ 150 แห่งทั่วโลก รวมถึง WUSTL วอล์คเกอร์ยังได้บรรยายสรุปให้นักบินอวกาศในยุคแรก ๆ ทราบเกี่ยวกับสิ่งที่คาดหวังบนพื้นผิวดวงจันทร์ที่เต็มไปด้วยหินและฝุ่น ในการให้สัมภาษณ์หลายเดือนหลังจากตัวอย่างดวงจันทร์ดวงแรกมาถึงห้องทดลองวิทยาศาสตร์อวกาศของ WUSTL วอล์คเกอร์เล่าถึงความตื่นเต้นของวันสำคัญในปี 1969 ว่า "เรารู้สึกเหมือนเด็กกลุ่มหนึ่งที่มีร้านขายของเล่นใหม่เอี่ยม... มีอะไรให้ทำมากมาย เราแทบไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน" Ghislaine Crozaz, Ph.D., ศาสตราจารย์ด้านวิทยาศาสตร์โลกและดาวเคราะห์ emerita ใน Arts & Sciences ที่ Washington University และเป็นสมาชิกของกลุ่มวิทยาศาสตร์อวกาศของ Walker ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับเลือกให้ศึกษาตัวอย่างดวงจันทร์ดวงแรก กล่าวว่างานนี้ "สดใสมาก ในใจราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน" Crozaz กล่าวว่าทีมศึกษารังสีคอสมิกและประวัติการแผ่รังสีของตัวอย่างบนดวงจันทร์โดยใช้เส้นทางของอนุภาคนิวเคลียร์เป็นหลัก ซึ่งเปิดเผยโดยเทคนิคที่คิดค้นโดย Walker "หลังจากที่เราได้รับตัวอย่างเมื่อต้นเดือนกันยายน เราก็ทำงานอย่างหนักจนกระทั่งมีการประชุมวิทยาศาสตร์ทางจันทรคติครั้งแรกในต้นเดือนมกราคม พ.ศ. 2513 ที่เมืองฮูสตัน ซึ่งเราได้รับเอกสารวิทยาศาสตร์หลังจากทำงานแบบ "ไม่ติดต่อสื่อสาร" เป็นเวลา 4 เดือน" ในการศึกษาเกี่ยวกับวัตถุบนดวงจันทร์ ห้องทดลองของวอล์คเกอร์เป็นผู้นำในการถอดรหัสบันทึกเกี่ยวกับดวงจันทร์ ระบบสุริยะ และวิวัฒนาการของดาราจักร สิ่งที่สำคัญเป็นพิเศษคือข้อมูลที่พวกเขาให้ไว้เกี่ยวกับประวัติของรังสีดวงอาทิตย์และรังสีคอสมิก Crozaz ซึ่งต่อมากลายเป็นภรรยาของ Walker กล่าวว่าตัวอย่างจากดวงจันทร์ให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของระบบสุริยะที่ไม่สามารถทำได้ในเวลานั้นโดยการดูอุกกาบาตที่พบบนโลก ความร้อนที่รุนแรงที่เกิดขึ้นระหว่างการเคลื่อนตัวผ่านชั้นบรรยากาศจะลบบันทึกการแผ่รังสีที่อุกกาบาตบรรทุกไปได้ ตัวอย่างอพอลโล 11 — และตัวอย่างจากเกือบทุกภารกิจของอะพอลโลจนกระทั่งครั้งสุดท้ายในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2515 — ได้รับการจัดเก็บไว้อย่างปลอดภัยที่ชั้น 4 ของห้องปฏิบัติการคอมป์ตันของแผนกฟิสิกส์ และใช้โดยนักวิจัยของ WUSTL จำนวนมาก รวมถึงสมาชิกหลายคนของศูนย์แมคดอนเนลล์สำหรับ วิทยาศาสตร์อวกาศ. McDonnell Center ก่อตั้งขึ้นในปี 2517 โดยมี Walker เป็นผู้อำนวยการคนแรก วันนี้ ตัวอย่างดวงจันทร์ที่เหลืออยู่ใน Compton Hall ซึ่งมาถึงในปี 1969 จากภารกิจอพอลโล 11 และจากภารกิจอพอลโลที่ตามมาในปี 1970 กำลังเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางกลับไปยังฮูสตันไปยังที่เก็บหินดวงจันทร์ของ NASA อาคารตัวอย่างทางจันทรคติที่ลินดอน บี . ศูนย์อวกาศจอห์นสันในฮูสตัน เท็กซัส Ernst K. Zinner, Ph.D., ศาสตราจารย์วิจัยฟิสิกส์และวิทยาศาสตร์โลกและดาวเคราะห์ กล่าวว่า "ตัวอย่างได้รับการวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนและมีการเผยแพร่เอกสารจำนวนมากซึ่งแสดงผลการวิจัยที่น่าสนใจ ตัวอย่างก่อนที่จะมุ่งเน้นไปที่การวิเคราะห์เม็ดฝุ่นของดาวฤกษ์ที่พบในอุกกาบาตดึกดำบรรพ์ "เราได้เสร็จสิ้นการวิเคราะห์ตัวอย่างเฉพาะเหล่านี้แล้ว และเรากำลังมุ่งเน้นไปที่ตัวอย่างนอกโลกอื่นๆ ในแง่หนึ่ง ห้องปฏิบัติการของเราในคอมป์ตันได้ย้ายจากดวงจันทร์ไปสู่ดวงดาวในงานวิจัยที่เราสนใจ "เป็นความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่และจริงจังในการเก็บและปกป้องตัวอย่างเหล่านี้ ซึ่งไม่สามารถถูกแทนที่ได้อย่างแน่นอน" ในขณะเดียวกัน ในอาคาร Earth and Planetary Sciences ถัดจาก Compton Hall Korotev ผู้ซึ่งได้รับตัวอย่าง Apollo 11 จาก NASA ในเวลาต่อมา จนกระทั่งถึงปี 2005 ยังมีงานอีกมากที่เกี่ยวข้องกับตัวอย่างของเขา ซึ่งได้รับการวิเคราะห์ทางเคมีแล้ว และถูกปิดผนึกในหลอดและเก็บไว้อย่างปลอดภัยในตอนนี้ "คุณสามารถมองไปที่ดวงจันทร์และรู้ว่าดวงจันทร์ถูกอุกกาบาตขนาดใหญ่มากชน" Korotev กล่าว "เรารู้ว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อ 3.9 พันล้านปีที่แล้ว อย่างไรก็ตาม เราไม่ทราบประวัติของอุกกาบาตขนาดใหญ่ที่พุ่งชนโลก เราไม่สามารถมองเห็นผลกระทบเหล่านั้นได้ เพราะพวกมันจะถูกกลบโดยธรณีวิทยาของโลก "เราต้องการดูว่าการทิ้งระเบิดของอุกกาบาตบนดวงจันทร์สอดคล้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกหรือไม่ และในทางกลับกัน สิ่งมีชีวิตที่เริ่มต้นบนโลก" โคโรเตฟซึ่งอายุ 20 ปีเป็นวิชาเอกเคมีในปี 2512 ตัดสินใจเลือกอาชีพของเขากล่าว เส้นทางหลังจากทำงานกับหินอพอลโล 11 "ประสบการณ์ทั้งหมดตัดสินใจเลือกอาชีพของฉัน ฉันเข้าเรียนระดับบัณฑิตศึกษาในปี 2514 เพื่อศึกษาธรณีเคมีบนดวงจันทร์ เพื่อที่ฉันจะได้รู้วิธีตีความข้อมูลทางเคมีที่เราได้รับในแง่ของธรณีวิทยาบนดวงจันทร์ นั่นคือสิ่งที่ฉันยังคงทำอยู่!"