ดวงอาทิตย์ เป็นดาวฤกษ์ ณ ใจกลางระบบสุริยะ

รังสีอัลตราไวโอเลตชนิดใดที่เลวร้ายที่สุดสำหรับผิวของเรา? และแสงแดดทำร้ายมันได้อย่างไร? คำถามสองข้อนี้เป็นหัวใจสำคัญของการศึกษาใหม่โดย Zachary W. Lipsky ผู้สมัครระดับปริญญาเอกด้านวิศวกรรมชีวการแพทย์ที่ Binghamton University การศึกษานี้ดูแลโดยผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านวิศวกรรมชีวการแพทย์ Guy K. German “อุตสาหกรรมเครื่องสำอางเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ และพวกเขาต่างก็พยายามทำสิ่งต่างๆ เพื่อเพิ่มครีมกันแดดเพื่อให้ปกป้องผิวได้ดีขึ้น” เยอรมันกล่าว "จนถึงจุดนี้ มีการศึกษาจำนวนมากเกี่ยวกับความเสียหายของผิวหนัง แต่ไม่มีงานวิจัยใดที่พิจารณาได้อย่างถูกต้องว่ารังสียูวีส่งผลต่อความสมบูรณ์เชิงกลของผิวหนังอย่างไร" รังสีอัลตราไวโอเลต - ซึ่งสายตามนุษย์ไม่สามารถมองเห็นได้ - แบ่งออกเป็นสี่ประเภทขึ้นอยู่กับความยาวคลื่นและพลังงานโฟตอน การศึกษาก่อนหน้านี้ได้บันทึกว่ารังสี UV แต่ละประเภทแทรกซึมเข้าสู่ผิวหนังในระดับความลึกต่างๆ กันอย่างไร และการได้รับรังสีเป็นเวลานานสามารถนำไปสู่มะเร็งผิวหนังได้ แต่วิธีการที่รังสี UV ดวงอาทิตย์ ทำลายผิวหนังด้วยวิธีอื่นๆ กลับได้รับความสนใจน้อยลง นักวิจัยจากอุตสาหกรรมเครื่องสำอางถกเถียงกันมานานหลายปีว่ารังสี UVA นั้นแย่กว่า UVB หรือไม่ในการทำให้เกิดความเสียหายจากแสง ซึ่งนำไปสู่การเกิดริ้วรอยก่อนวัยและเพิ่มความเปราะบางของเนื้อเยื่อ การศึกษาของบิงแฮมตันใช้ตัวอย่างผิวหนังหน้าอกของผู้หญิง ซึ่งถูกเลือกเพราะโดยทั่วไปแล้วผิวจะได้รับแสงแดดในระดับต่ำเท่านั้น ซึ่งต้องรับรังสียูวีที่มีความยาวคลื่นต่างๆ กัน สิ่งที่ลิปสกีและชาวเยอรมันพบคือไม่มีช่วงรังสียูวีใดที่เป็นอันตรายมากไปกว่าช่วงอื่น ความเสียหายจะขึ้นอยู่กับปริมาณพลังงานรังสียูวีที่ผิวหนังดูดซับเข้าไป อย่างไรก็ตาม การค้นพบที่สำคัญกว่านั้นคือกลไกในการทำลายผิวของรังสียูวีอย่างแท้จริง การศึกษาแสดงให้เห็นว่ารังสียูวีทำให้พันธะระหว่างเซลล์ในชั้นสตราตัมคอร์เนียม (stratum corneum) ซึ่งเป็นชั้นบนสุดของผิวหนังอ่อนแอลง โดยส่งผลต่อโปรตีนในคอร์นีโอเดสโมโซมที่ช่วยให้เซลล์เกาะติดกัน นั่นเป็นสาเหตุที่ผิวไหม้จากแสงแดดทำให้ผิวลอก "สิ่งที่เราสังเกตเห็นเมื่อเราใช้รังสี UV มากขึ้นเรื่อยๆ คือการกระจายตัวของ corneodesmosomes เหล่านี้เพิ่มมากขึ้น" Lipsky กล่าว "พวกมันควรจะเป็นจุดเล็กๆ ที่สวยงามรอบๆ เซลล์ แต่ด้วยการฉายรังสีที่มากขึ้น พวกมันดูเหมือนระเบิดและเคลื่อนออกจากตำแหน่ง เราสรุปได้ว่าเนื่องจากการหยุดชะงักของ corneodesmosomes เหล่านี้ มันทำลายความสมบูรณ์ของโครงสร้างของผิวหนัง" จากผลการวิจัยนี้ Lipsky และชาวเยอรมันกำลังทำการวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบของรังสียูวีต่อผิวหนังชั้นลึก ในขณะที่การทดลองเหล่านี้ดำเนินต่อไป Lipsky กล่าวว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือการปกป้องผิวเป็นสิ่งสำคัญไม่ว่าจะเป็นฤดูกาลใดก็ตามของปี “เรากำลังพยายามผลักดันข้อความให้ใช้ครีมกันแดดไม่ใช่แค่เพื่อป้องกันมะเร็งผิวหนัง แต่ยังเพื่อรักษาความสมบูรณ์ของผิวของคุณ ดังนั้นคุณจึงไม่ติดเชื้อหรือปัญหาอื่นๆ” เขากล่าว "ชั้นสตราตัมคอร์เนียมเป็นปราการด่านแรกสู่สิ่งแวดล้อมภายนอก ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องปกป้องมันจากแบคทีเรียต่างๆ และสิ่งน่ารังเกียจต่างๆ ที่อาจเข้าสู่ร่างกายของเรา"