การศึกษาระยะยาวของเด็กและเยาวชน

นักวิจัยพบว่า ตามวิถีที่อาการทางจิตของพวกเขาพัฒนาขึ้นระหว่างอายุสามถึงเก้าขวบ เด็กเหล่านี้แบ่งออกเป็นสามประเภทกว้างๆ ส่วนใหญ่ (ร้อยละ 83.5) มีความเสี่ยงต่ำ เด็ก โดยมีคะแนนอาการภายในและอาการภายนอกต่ำเมื่ออายุสามขวบ ซึ่งหลังจากนั้นจะลดลงหรือคงที่ ส่วนน้อย (6.43%) มีความเสี่ยงเล็กน้อย โดยมีคะแนนเริ่มต้นสูงซึ่งลดลงเมื่อเวลาผ่านไป แต่ยังคงสูงกว่ากลุ่มแรก ส่วนที่เหลืออีก 10.07% มีความเสี่ยงสูง โดยคะแนนเริ่มต้นสูงซึ่งเพิ่มขึ้นเมื่ออายุเก้าขวบ พ่อแม่ที่ไม่เป็นมิตรเพิ่มโอกาสของเด็กที่จะอยู่ในกลุ่มที่มีความเสี่ยงสูง 1.5 เท่า และกลุ่มที่มีความเสี่ยงน้อย 1.6 เท่า เมื่ออายุเก้าขวบ พบว่าการเลี้ยงดูที่สม่ำเสมอมีบทบาทในการป้องกันที่จำกัด แต่เฉพาะกับเด็กที่จัดอยู่ในประเภท 'ความเสี่ยงเล็กน้อย' สร้างความประหลาดใจให้กับนักวิจัย อย่างไรก็ตาม การเลี้ยงดูอย่างอบอุ่นไม่ได้เพิ่มโอกาสที่เด็กจะอยู่ในกลุ่มที่มีความเสี่ยงต่ำ อาจเป็นเพราะอิทธิพลของปัจจัยอื่น ๆ ที่มีต่อผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิต