การฝึกฝนเด็ก

ดูเหมือนว่าเราจะเป็นเช่นนั้น อย่างน้อยก็ตามผลการศึกษาของทีมนักจิตวิทยาแห่งมหาวิทยาลัยจอห์น ฮอปกินส์ นำโดย Melissa Libertus เพื่อนหลังปริญญาเอกใน Department of Psychological and Brain Sciences ที่ Krieger School of Arts and Sciences การศึกษาซึ่งเผยแพร่ทางออนไลน์ใน Developmental Science ฉบับล่าสุด บ่งชี้ว่าความสามารถทางคณิตศาสตร์ในเด็กก่อนวัยเรียนนั้น เชื่อมโยงอย่างมากกับ "ความรู้สึกเชิงตัวเลข" ที่มีมาแต่กำเนิดและดั้งเดิม ซึ่งเรียกว่า "ระบบจำนวนโดยประมาณ" หรือ ANS การวิจัยพบว่า "ความรู้สึกเชิงตัวเลข" เป็นพื้นฐานสำหรับสัตว์ทุกชนิด ไม่ใช่แค่มนุษย์เท่านั้น ตัวอย่างเช่น สิ่งมีชีวิตที่ล่าหรือรวบรวมอาหารจะใช้ข้อมูลนี้เพื่อตรวจสอบว่าพวกเขาสามารถหาและจัดหาถั่ว พืช หรือเกมได้มากที่สุดที่ไหน และเพื่อติดตามอาหารที่พวกมันล่าหรือรวบรวมมา มนุษย์เราใช้มันทุกวันเพื่อให้เราสามารถประมาณจำนวนที่นั่งว่างในโรงภาพยนตร์หรือจำนวนคนในการประชุมที่มีผู้คนพลุกพล่านได้อย่างรวดเร็ว และสามารถวัดได้แม้ในทารกแรกเกิด แม้ว่าความเชื่อมโยงระหว่าง ANS กับความสามารถทางคณิตศาสตร์อย่างเป็นทางการได้เกิดขึ้นแล้วในวัยรุ่น แต่ Libertus กล่าวว่าทีมของเธอเป็นการศึกษาครั้งแรกเพื่อตรวจสอบบทบาทของ "ความรู้สึกเชิงจำนวน" ในเด็กที่อายุน้อยเกินไปที่จะได้รับการสอนคณิตศาสตร์อย่างเป็นทางการ "ความสัมพันธ์ระหว่าง 'ความรู้สึกเชิงตัวเลข' และความสามารถทางคณิตศาสตร์มีความสำคัญและน่าสนใจ เพราะเราเชื่อว่า 'ความรู้สึกเชิงตัวเลข' นั้นเป็นสากล ในขณะที่ความสามารถทางคณิตศาสตร์ได้รับการพิจารณาว่าขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมและภาษาเป็นอย่างสูง และต้องใช้เวลาหลายปีในการเรียนรู้" เธออธิบาย . "ดังนั้น การเชื่อมโยงระหว่างทั้งสองจึงน่าประหลาดใจและทำให้เกิดคำถามและประเด็นสำคัญมากมาย รวมถึงหนึ่งในคำถามที่สำคัญที่สุด นั่นคือ เราจะสามารถฝึกความรู้สึกเชิงตัวเลขของเด็กด้วยสายตาเพื่อพัฒนาความสามารถทางคณิตศาสตร์ในอนาคตของเขาได้หรือไม่" ทีมงานได้ทดสอบเด็กอายุ 4 ขวบ (โดยเฉลี่ย) จำนวน 200 คน ในงานต่างๆ โดยวัดความรู้สึกเชิงตัวเลข ความสามารถทางคณิตศาสตร์ และความสามารถในการพูด เด็ก ๆ ได้รับรางวัลจากการมีส่วนร่วมด้วยของเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น สติ๊กเกอร์และดินสอ ในระหว่างภารกิจการรับรู้จำนวน นักวิจัยขอให้เด็กๆ ดูกลุ่มจุดสีน้ำเงินและสีเหลืองที่กระพริบบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ และประเมินว่ากลุ่มสีใดมีจำนวนมากกว่ากัน การนับไม่ใช่ทางเลือก ทั้งสองอย่างเป็นเพราะจุดต่างๆ กระพริบเร็วมาก และเพราะเด็กส่วนใหญ่ยังไม่ชำนาญในการนับเลข เด็กก่อนวัยเรียนจะบอกผู้ทดสอบด้วยวาจาว่าจุดสีเหลืองหรือสีน้ำเงินมีจำนวนมากกว่ากัน และผู้ทดสอบจะกดปุ่มที่เหมาะสม การเปรียบเทียบบางอย่างทำได้ง่าย (เช่น การเปรียบเทียบจุดสีเหลือง 5 จุดกับจุดสีน้ำเงิน 10 จุด) อย่างอื่นยากกว่ามาก (เช่น การเปรียบเทียบจุดสีเหลือง 5 จุดกับจุดสีน้ำเงิน 6 จุด) เด็กจะได้รับแจ้งคำตอบที่ถูกหรือผิดด้วยเสียงบี๊บสูงหรือต่ำ (คุณสามารถทำแบบทดสอบที่คล้ายกับแบบทดสอบสำหรับ เด็ก เด็กๆ ยังได้รับแบบทดสอบมาตรฐานความสามารถทางคณิตศาสตร์ปฐมวัยที่วัดทักษะการนับ (การนับรายการด้วยวาจาในหนึ่งหน้า) การเปรียบเทียบจำนวน (การพิจารณาว่าคำจำนวนใดที่พูดสองคำมีค่ามากกว่าหรือน้อยกว่า) ความรู้ด้านตัวเลข (การอ่านตัวเลขอารบิก) การเรียนรู้ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับจำนวน (เช่น การบวกหรือการคูณ) ทักษะการคำนวณ (การแก้ปัญหาการเขียนการบวกและการลบ) และแนวคิดเกี่ยวกับจำนวน (เช่น การตอบว่ามีกี่ชุดของ 10 ใน 100) แบบทดสอบมาตรฐานนี้มักจะมอบให้กับเด็กอายุระหว่าง เป็นเวลา 3 และ 8 ปี สุดท้าย พ่อแม่และผู้ปกครองของเด็กได้รับการประเมินโดยขอให้พวกเขาระบุคำแต่ละคำในรายการที่เด็ก ๆ เคยได้ยิน จากข้อมูลของ Libertus การทดสอบทางวาจานี้จัดขึ้นเนื่องจากความสามารถทางภาษาและคณิตศาสตร์มีความเชื่อมโยงในระดับหนึ่งผ่านเชาวน์ปัญญาทั่วไป และนักวิจัยต้องการให้แน่ใจว่าความแตกต่างของความสามารถทางคณิตศาสตร์ที่พวกเขาพบนั้นไม่ได้เกิดจากการที่เด็กบางคนทำได้ดีกว่าในทุกด้าน ประเภทของงาน หรือสำหรับเด็กบางคนที่รู้สึกสบายใจเมื่อถูกทดสอบมากกว่าคนอื่นๆ Libertus และเพื่อนร่วมงานของเธอ Lisa Feigenson และ Justin Halberda คณาจารย์ใน Department of Psychological and Brain Sciences พบว่าความแม่นยำในการประมาณค่าของเด็กมีความสัมพันธ์กับทักษะทางคณิตศาสตร์ของพวกเขา นั่นคือ เด็กที่สามารถประมาณค่าได้ละเอียดที่สุดในงานเปรียบเทียบจุด (เช่น ตัดสินว่าจุดสีเหลือง 8 จุดมากกว่าจุดสีน้ำเงิน 7 จุด) ก็จะรู้เรื่องเลขอารบิกและเลขคณิตมากที่สุดเช่นกัน นักวิจัยระบุว่าความสามารถในการประมาณค่าตัวเลขที่มีมาแต่กำเนิดนั้นเชื่อมโยงกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน (หรือขาดไป) ในวิชาคณิตศาสตร์ของโรงเรียน "การศึกษาก่อนหน้านี้ที่ทดสอบเด็กโตได้เปิดโอกาสว่าความแตกต่างในประสบการณ์การสอนคือสิ่งที่ทำให้เกิดความแตกต่างในความรู้สึกทางจำนวนของพวกเขา หรืออีกนัยหนึ่งคือ เด็กบางคนที่สอบในโรงเรียนมัธยมต้นหรือมัธยมปลายดูเหมือนว่าพวกเขามีประสาทสัมผัสทางจำนวนที่ดีขึ้นเพียงเพราะพวกเขามี การสอนคณิตศาสตร์ที่ดีขึ้น" Libertus กล่าว "ต่างจากการศึกษาเหล่านั้น งานวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าความเชื่อมโยงระหว่าง 'ความรู้สึกเชิงตัวเลข' และความสามารถทางคณิตศาสตร์มีอยู่แล้วก่อนที่จะเริ่มการสอนคณิตศาสตร์อย่างเป็นทางการ" แน่นอนว่ายังคงเป็นปัญหาอยู่ นั่นคือต้นตอของความเชื่อมโยงระหว่างความรู้สึกเชิงตัวเลขกับความสามารถทางคณิตศาสตร์ เด็กที่เกิดมาพร้อมความรู้สึกด้านตัวเลขจะเรียนรู้การนับและเข้าใจลักษณะสัญลักษณ์ของตัวเลขได้ง่ายขึ้นหรือไม่ หรือเป็นเพียงการที่เด็กที่เกิดมาพร้อมกับความรู้สึกด้านตัวเลขที่ไม่แม่นยำอาจจบลงด้วยการหลีกเลี่ยงกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับคณิตศาสตร์ก่อนที่พวกเขาจะพัฒนาความสามารถ? “แน่นอนว่ายังมีคำถามมากมาย และยังมีอีกมากที่เรายังต้องเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้” ลิเบอร์ตุสกล่าว "แต่สิ่งที่เราทำนั้นทำให้เกิดช่องทางสำคัญมากมายสำหรับการวิจัยและการประยุกต์ใช้ในการศึกษาในอนาคต หนึ่งในพื้นฐานที่สุดคือ เราสามารถฝึกระบบจำนวนโดยประมาณของเด็กๆ และพัฒนาความสามารถทางคณิตศาสตร์ของพวกเขาได้หรือไม่ และเราจะสามารถพัฒนาหลักสูตรคณิตศาสตร์ในโรงเรียนที่ใช้ประโยชน์ได้หรือไม่ ของความสามารถ ANS ของเด็กๆ และช่วยให้พวกเขาเข้าใจแนวคิดทางคณิตศาสตร์ขั้นสูงมากขึ้นก่อนหน้านี้"