วิธีการสอนลูก

นักวิจัยรายงานอย่างไรและเมื่อใดที่พ่อแม่เสียชีวิตมีอิทธิพลอย่างมากต่อความเสี่ยงของลูก และเนื่องจากผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการฆ่าตัวตายของผู้ปกครองส่งผลกระทบต่อเด็กและวัยรุ่นอย่างลึกซึ้งมากกว่าผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาว จึงเป็นไปได้ว่าปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมและพัฒนาการ ตลอดจนปัจจัยทางพันธุกรรมกำลังทำงานอยู่ในความเสี่ยงรุ่นต่อไป นักวิทยาศาสตร์กล่าว “การสูญเสียพ่อแม่ไปกับการฆ่าตัวตายตั้งแต่อายุยังน้อยถือเป็นตัวกระตุ้นให้เกิดการฆ่าตัวตายและโรคทางจิตเวช” นักวิจัยหลัก Holly C. Wilcox, Ph.D., นักระบาดวิทยาจิตเวชแห่ง Hopkins Children's กล่าว "อย่างไรก็ตาม มีแนวโน้มว่าปัจจัยด้านพัฒนาการ สิ่งแวดล้อม และพันธุกรรมทั้งหมดมารวมกัน ซึ่งมักจะเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน เพื่อเพิ่มความเสี่ยง" ข่าวดี นักวิจัยกล่าวว่า แม้ว่าเด็กในกลุ่มนี้จะมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้น ลูก แต่เด็กส่วนใหญ่ไม่เสียชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย และปัจจัยเสี่ยงที่ไม่ใช่พันธุกรรมสามารถแก้ไขได้ และอาจมีช่วงเวลาสำคัญสำหรับการแทรกแซงภายหลังการฆ่าตัวตายของผู้ปกครอง ซึ่งกุมารแพทย์สามารถติดตามและส่งต่อเด็กอย่างรอบคอบเพื่อรับการประเมินทางจิตเวช และหากจำเป็น การดูแล การสนับสนุนจากครอบครัวก็มีความสำคัญเช่นกัน นักวิจัยกล่าว Wilcox กล่าวว่า "เด็ก ๆ มีความยืดหยุ่นอย่างน่าประหลาดใจ "สภาพแวดล้อมที่สนับสนุนและให้ความรักและการเอาใจใส่ต่ออาการทางจิตเวชที่เกิดขึ้นใหม่สามารถชดเชยความเครียดที่สำคัญเช่นการฆ่าตัวตายของพ่อแม่ได้" ในสหรัฐอเมริกา แต่ละปีมีเด็กราว 7,000 ถึง 12,000 คนสูญเสียพ่อแม่ด้วยการฆ่าตัวตาย นักวิจัยประเมิน การศึกษาในปัจจุบันพิจารณาประชากรชาวสวีเดนทั้งหมดในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา ทำให้เป็นการศึกษาที่ใหญ่ที่สุดจนถึงปัจจุบันในการวิเคราะห์ผลกระทบของการที่พ่อแม่เสียชีวิตก่อนวัยอันควรและ/หรือกะทันหันต่อพัฒนาการในวัยเด็ก ผู้สืบสวนของสหรัฐฯ และสวีเดนเปรียบเทียบการฆ่าตัวตาย การเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลทางจิตเวช และการก่ออาชญากรรมรุนแรงในช่วง 30 ปีที่ผ่านมาในเด็ก วัยรุ่น และผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาวชาวสวีเดนมากกว่า 500,000 คน (อายุต่ำกว่า 25 ปี) ที่สูญเสียพ่อแม่จากการฆ่าตัวตาย ความเจ็บป่วย หรืออุบัติเหตุ ในแง่หนึ่ง และในเด็ก วัยรุ่น และผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาวเกือบสี่ล้านคนที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ผู้ที่สูญเสียพ่อแม่ไปกับการฆ่าตัวตายตั้งแต่ยังเป็นเด็กหรือวัยรุ่น มีแนวโน้มที่จะฆ่าตัวตายมากกว่าเด็กและวัยรุ่นที่มีพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ถึง 3 เท่า อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงในการฆ่าตัวตายไม่มีความแตกต่างเมื่อนักวิจัยเปรียบเทียบผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป คนหนุ่มสาวที่สูญเสียพ่อแม่ไปกับการฆ่าตัวตายไม่ได้มีความเสี่ยงสูงเมื่อเทียบกับคนที่มีพ่อแม่ที่ยังมีชีวิตอยู่ เด็กอายุต่ำกว่า 13 ปี ที่พ่อแม่เสียชีวิตกะทันหันจากอุบัติเหตุมีโอกาสฆ่าตัวตายมากกว่าเด็กที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ถึง 2 เท่า แต่ความแตกต่างหายไปในกลุ่มเด็กที่มีอายุมากกว่า เด็กอายุต่ำกว่า 13 ปี ที่สูญเสียพ่อแม่ไปเนื่องจากความเจ็บป่วยไม่มีความเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตายเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับเด็กวัยเดียวกันกับพ่อแม่ที่ยังมีชีวิตอยู่ นอกจากนี้ ผู้ที่สูญเสียพ่อแม่ไปกับการฆ่าตัวตายยังมีแนวโน้มที่จะต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเนื่องจากภาวะซึมเศร้าเกือบสองเท่าเมื่อเทียบกับผู้ที่มีพ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ และผู้ที่สูญเสียพ่อแม่จากอุบัติเหตุหรือความเจ็บป่วยมีความเสี่ยงสูงขึ้น 30 และ 40 เปอร์เซ็นต์ตามลำดับสำหรับการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล นักวิจัยพบว่าการสูญเสียพ่อแม่โดยไม่คำนึงถึงสาเหตุทำให้เด็กมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นในการก่ออาชญากรรมรุนแรง นักวิจัยไม่นับการฆ่าตัวตายที่ต้องสงสัย และไม่นับรวมเด็กที่มีความผิดปกติทางจิตเวชหรือพัฒนาการที่ได้รับการรักษาก่อนที่พ่อแม่จะเสียชีวิตหรือเป็นผู้ป่วยนอก ซึ่งหมายความว่าผลกระทบของการฆ่าตัวตายของพ่อแม่อาจลึกซึ้งกว่าที่การศึกษาชี้ให้เห็น