เมล็ดแฟลกซ์

การวิจัยแบบสหวิทยาการจากมหาวิทยาลัยวอชิงตันในเซนต์หลุยส์กำลังเปิดเผยต้นกำเนิดและการใช้คาเมลินา และอาจช่วยชี้แนะการตัดสินใจที่สำคัญต่อการบรรลุศักยภาพในการเป็นเชื้อเพลิงชีวภาพสำหรับอุตสาหกรรมการบินที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้นในอนาคต นักชีววิทยา Jordan Brock ได้ทำการสำรวจภาคสนามหลายครั้งเพื่อเก็บ Camelina ในป่าในช่วงเวลาที่เขาเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน รวมถึงการเดินทางไปยูเครนหนึ่งครั้งในฐานะนักสำรวจของ National Geographic "สิ่งที่มีค่าเป็นพิเศษสำหรับฉันคือการได้เห็นว่าชาวชนบทในยูเครนยังคงปลูกคาเมลินา ซึ่งเป็นพืชผลที่หายไปเกือบทั้งทวีปยุโรป" บร็อคกล่าว Camelina อาจเป็นพืชที่สำคัญและแพร่หลายมากกว่าที่คิดไว้ก่อนหน้านี้ ตามการศึกษาใหม่ของ Brock ในAmerican Journal of Botanyซึ่งเขียนโดย Melissa Ritchey ผู้สมัครระดับปริญญาเอกด้านมานุษยวิทยา และ Kenneth M. Olsen ศาสตราจารย์ด้านชีววิทยา ทั้งคู่ ในศิลปะและวิทยาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน "ด้วยการใช้หลักฐานหลายบรรทัด ในกรณีนี้ทางโบราณคดีและพันธุกรรม เราสามารถเข้าใจประวัติศาสตร์ของการเพาะปลูกพืชได้ชัดเจนยิ่งขึ้น และติดตามการลดลงและการเพิ่มขึ้นของการใช้เมื่อเวลาผ่านไป" ริทชีย์กล่าว ในการศึกษานี้ นักวิจัยระบุว่า คาเมลินาน่าจะถูกเลี้ยงมาจากภูมิภาคคอเคซัส ใกล้กับที่รู้จักกันในชื่อ อาร์เมเนีย เมื่อประมาณ 6,000 ถึง 8,000 ปีที่แล้ว นักวิจัยกล่าวว่าโครงการปรับปรุงพันธุ์เพื่อปรับปรุงพืชชนิดนี้สำหรับการใช้เชื้อเพลิงชีวภาพควรคำนึงถึงความหลากหลายทางพันธุกรรมในระดับสูงที่มีอยู่ในต้นกำเนิดธรรมชาติCamelina microcarpa ในเอเชียตะวันตกและภูมิภาคคอเคซัส พืชผลโบราณ ประวัติของ Camelina ในฐานะพืชน้ำมันของยุโรปนั้นยาวนาน แต่ในหลาย ๆ ด้านยังเข้าใจได้ไม่ดีนัก ในแหล่งโบราณคดียุคเหล็กตอนต้น เมล็ดคาเมลินาถูกเก็บแยกจาก เมล็ดแฟลกซ์ ในที่จัดเก็บ ซึ่งบ่งชี้ว่าพวกมันถูกเพาะแยกจากกัน Camelina เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ผ่านอาณาจักรโรมันและในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ประเทศในยุโรปตะวันตกส่วนใหญ่หยุดปลูกคาเมลินาในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 ในขณะที่นักวิทยาศาสตร์พืชไร่และเกษตรกรในรัสเซีย สวีเดน และเดนมาร์กยังคงเพาะปลูกและทำการทดลองภาคสนามด้วยคาเมลินา สำหรับการศึกษาเฉพาะนี้ นักวิทยาศาสตร์ของมหาวิทยาลัยวอชิงตันใช้การจำแนกจีโนไทป์โดยการจัดลำดับของภาคยานุวัติ 185 รายการ หรือตัวอย่างที่นำมาจากตำแหน่งเฉพาะของCamelina sativaและญาติตามธรรมชาติเพื่อตรวจสอบโครงสร้างประชากรภายในพันธุ์พืชและความสัมพันธ์กับประชากรในป่า บรรพบุรุษ ในการวิเคราะห์เสริม พวกเขาสำรวจวรรณกรรมทางโบราณคดีเพื่อระบุสถานที่ที่มีซากคาเมลินาจากพฤกษศาสตร์โบราณ และประเมินระยะเวลาและความชุกของการใช้งานทั่วยุโรปและเอเชียตะวันตก “ข้อมูลส่วนใหญ่ในพฤกษศาสตร์โบราณมาจากซากพืชที่ไหม้เกรียมจากการเผา” ริตชีย์กล่าว "โชคไม่ดีที่เมล็ดพืชน้ำมันที่มีปริมาณน้ำมันสูงอย่างคาเมลิน่ายืมไปนั้นไม่ได้เกิดไฟไหม้ แต่แค่ถูกทำลายเมื่อสัมผัสกับไฟ อย่างไรก็ตาม ฉันยังสามารถหาข้อมูลจำนวนมากได้ ซึ่งให้ข้อมูลที่เราต้องการ "นอกจากนี้ยังมี 'เค้ก' ของคาเมลินาอีกจำนวนหนึ่งที่พบในไซต์ไวกิ้งและยุคเหล็กทางตอนเหนือของยุโรป ซึ่งเจ๋งมาก!" เธอพูด. ริตชีย์ยังได้ค้นพบบันทึกของคาเมลินาจากเมืองกอร์ดิออนในตุรกี แหล่งมรดกโลกขององค์การยูเนสโก และคัมเตเป นิคมยุคหินใหม่ซึ่งถือเป็นการตั้งถิ่นฐานถาวรที่เก่าแก่ที่สุดในโตรอัส ภูมิภาคทางตะวันตกเฉียงเหนือของอนาโตเลีย ซึ่งเมืองทรอยถูกสร้างขึ้นในภายหลัง นักโบราณคดีตั้งทฤษฎีมานานแล้วว่าคาเมลินาเลี้ยงได้ในภูมิภาครอบๆ อาร์เมเนีย ในขณะที่นักพันธุศาสตร์พืชให้ความบันเทิงกับสมมติฐานที่แตกต่างและแข่งขันกันสำหรับต้นกำเนิดของพืชในฐานะพืชผล Ritchey กล่าวว่า: "จากการวิเคราะห์ของเรา เราสามารถทดสอบสมมติฐานเหล่านี้และให้ความเห็นเป็นเอกฉันท์ที่ชัดเจนยิ่งขึ้นเกี่ยวกับการปรากฏตัวครั้งแรกในอาร์เมเนีย" ความสนใจใหม่สำหรับการใช้งานเชื้อเพลิงชีวภาพ ความสนใจใหม่ในคาเมลินาได้กระตุ้นให้มีการวิจัยเกี่ยวกับคาเมลินาในระดับโมเลกุลเพิ่มขึ้นอย่างมากและวิธีปรับปรุงให้ดีขึ้น ฤดูกาลที่สั้นที่จำเป็นสำหรับการเพาะปลูกคาเมลินา ประกอบกับความต้องการปัจจัยการผลิตที่ต่ำ หมายความว่ามันอาจเป็นพืชที่มีคุณค่าในพื้นที่ที่มีทางเลือกไม่มากนัก Camelina สามารถปลูกได้ในดินชายขอบ ซึ่งหมายความว่าเกษตรกรอาจสามารถใช้ประโยชน์จากที่ดินที่ถูกทอดทิ้งหรือไม่เหมาะแก่การเพาะปลูกเพื่อเพาะปลูก คุณสมบัติเหล่านี้สามารถปรับปรุงได้โดยการผสมพันธุ์หรือการดัดแปลงพันธุกรรม แต่การขาดความหลากหลายในสายพันธุ์พืชสมัยใหม่ทำให้โอกาสนี้มีความท้าทายมากขึ้น