ศึกษาเกี่ยวกับแมงป่อง

ด้วยการรวมอนุภาคนาโนเข้ากับสารประกอบพิษของแมงป่องที่กำลังตรวจสอบเพื่อรักษามะเร็งสมอง นักวิจัยของมหาวิทยาลัยวอชิงตันพบว่าพวกมันสามารถลดการแพร่กระจายของเซลล์มะเร็งได้ 98 เปอร์เซ็นต์ เทียบกับ 45 เปอร์เซ็นต์สำหรับพิษของแมงป่องเพียงอย่างเดียว Miqin Zhang ศาสตราจารย์ด้านวัสดุศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์กล่าวว่า "ผู้คนพูดถึงการรักษาที่มีประสิทธิภาพมากกว่าด้วยอนุภาคนาโน แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเท่าไหร่ อาจจะ 5 เปอร์เซ็นต์หรือ 10 เปอร์เซ็นต์" "นี่เป็นเรื่องที่ค่อนข้างประหลาดใจสำหรับเรา" เธอเป็นผู้เขียนหลักของการศึกษาที่ตีพิมพ์เมื่อเร็ว ๆ นี้ในวารสารSmall เป็นเวลากว่าทศวรรษที่นักวิทยาศาสตร์ได้พิจารณาการใช้คลอโรทอกซิน ซึ่งเป็นเปปไทด์ขนาดเล็กที่แยกได้จากพิษของ เรียนรู้เรื่องแมงป่อง เพื่อกำหนดเป้าหมายและรักษาเซลล์มะเร็ง คลอโรทอกซินจับกับโปรตีนบนพื้นผิวที่แสดงออกมากเกินไปโดยเนื้องอกหลายชนิด รวมทั้งมะเร็งสมอง งานวิจัยก่อนหน้านี้โดยกลุ่มของ Zhang ได้รวมคลอโรท็อกซินเข้ากับอนุภาคขนาดนาโนเมตรของเหล็กออกไซด์ ซึ่งเรืองแสงได้ในขนาดดังกล่าว สำหรับทั้งการตรวจด้วยคลื่นสนามแม่เหล็กและการถ่ายภาพด้วยแสง คลอโรท็อกซินยังขัดขวางการแพร่กระจายของเนื้องอกที่แพร่กระจาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันทำให้เซลล์บุกรุกช้าลง ความสามารถของเซลล์มะเร็งในการเจาะเมทริกซ์ป้องกันรอบเซลล์และเดินทางไปยังส่วนอื่นของร่างกายเพื่อเริ่มต้นมะเร็งใหม่ MMP-2 บนผิวเซลล์ ซึ่งเป็นจุดจับตัวของคลอโรทอกซิน ออกฤทธิ์มากกว่าปกติในเนื้องอกที่แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว เช่น มะเร็งสมอง นักวิจัยเชื่อว่า MMP-2 ช่วยให้เซลล์มะเร็งแตกทะลุเมทริกซ์ป้องกันเพื่อบุกรุกบริเวณใหม่ของร่างกาย แต่เมื่อคลอโรทอกซินจับกับ MMP-2 ทั้งสองจะถูกดึงเข้าไปในเซลล์มะเร็ง ขณะนี้นักวิจัยคนอื่นๆ กำลังทำการทดลองในมนุษย์โดยใช้คลอโรทอกซินเพื่อชะลอการแพร่กระจายของมะเร็ง กลุ่มของ Zhang ได้ตรวจสอบการกระทำของคลอโรทอกซินเมื่อติดอยู่กับอนุภาคนาโน และพบว่าคอมเพล็กซ์ที่เป็นผลลัพธ์เพิ่มผลของการบำบัดเป็นสองเท่าเมื่อเทียบกับคลอโรทอกซินเพียงอย่างเดียว การเพิ่มอนุภาคนาโนมักจะช่วยปรับปรุงการรักษา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะส่วนผสมจะอยู่ในร่างกายได้นานขึ้น ดังนั้นจึงมีโอกาสเข้าถึงเนื้องอกได้ดีกว่า การรวมกันยังช่วยเพิ่มผลเนื่องจากโมเลกุลของการรักษาจับตัวกันเป็นก้อนรอบๆ อนุภาคนาโนแต่ละอนุภาค ในการศึกษาที่ตีพิมพ์ใหม่ โมเลกุลของคลอโรทอกซินเฉลี่ย 10 โมเลกุลติดอยู่กับอนุภาคนาโนแต่ละอนุภาค แต่ละกอจึงมีโมเลกุลในการรักษาจำนวนมากที่สามารถจับกับโปรตีน MMP-2 จำนวนมากได้พร้อมกัน