ศึกษาเรื่องหงส์

โรงงานผลิตเยื่อกระดาษที่เพิ่งเปิดในชิลีได้ทำลายพื้นที่ชุ่มน้ำที่โดดเด่นทางชีวภาพที่สุดแห่งหนึ่งของอเมริกาใต้ ทำลายประชากรหงส์คอดำอันเลื่องชื่อ รวมทั้งนกชนิดอื่นๆ ทีมสืบสวนที่นำโดย WWF ระบุ คลิฟตัน เคอร์ติส ผู้อำนวยการโครงการ Global Toxic ของกองทุนสัตว์ป่าโลก (World Wildlife Fund's Global Toxic Program) กล่าวว่า "สิ่งที่น่าจะเป็นประชากรหงส์คอดำที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกาใต้ถูกกำจัดออกไปในเวลาไม่ถึงปี มันคือหายนะทางสิ่งแวดล้อม" "ก่อนโรงงานเยื่อกระดาษ มีหงส์คอดำมากกว่า 5,000 ตัวในเขตอนุรักษ์ธรรมชาติ Carlos Anwandter ตอนเราไปที่แกนกลางของเขตสงวนในเดือนสิงหาคม เราพบได้เพียงสี่ตัวเท่านั้น" เขตอนุรักษ์ธรรมชาติ Carlos Anwandter ครอบคลุมพื้นที่ชุ่มน้ำมากกว่า 12,000 เอเคอร์ริมแม่น้ำ Cruces ในจังหวัด Valdivia ทางใต้สุดของชิลี "พื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระดับนานาชาติ" อย่างเป็นทางการภายใต้อนุสัญญาแรมซาร์ พื้นที่แห่งนี้เป็นที่อยู่ของนกหายาก เปราะบาง หรือนกใกล้สูญพันธุ์มากกว่า 100 สายพันธุ์ ได้แก่ หงส์คอสโคโรบาและนกช้อนหอยหน้าขาว นอกจากนี้ยังเป็นพื้นที่วางไข่ที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกาใต้สำหรับ หงส์ คอดำ ซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่เป็นสัญลักษณ์ของภูมิภาคและเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญ David Tecklin ผู้ประสานงานอีโครีเจียน WWF ของ WWF กล่าวว่า "นี่เป็นพื้นที่ที่เคยเต็มไปด้วยนกน้ำ" "ตอนนี้ ภายในเวลาไม่กี่เดือน มันกลายเป็นพื้นที่ว่างเปล่าสีน้ำตาล น้ำเสีย มันเป็นทะเลทราย คำพูดไม่สามารถอธิบายขนาดของภัยพิบัติที่นี่ได้จริงๆ" ผู้ตรวจสอบซึ่งได้ลงพื้นที่สองครั้งในเดือนสิงหาคมและตุลาคม ยืนยันการค้นพบก่อนหน้านี้ของมหาวิทยาลัยออสเตรเลียแห่งชิลีว่ากากเยื่อกระดาษจากโรงงานที่ CELCO ซึ่งเป็นกลุ่มบริษัทไม้ที่ใหญ่ที่สุดของชิลีเป็นเจ้าของ มีแนวโน้มมากที่สุดที่มีส่วนรับผิดชอบต่อการล่มสลายของประชากรหงส์ นักวิทยาศาสตร์สรุปว่าสารปนเปื้อนจากพืชมีส่วนทำให้ luchecillo ตายอย่างมหาศาล ซึ่งเป็นพืชน้ำที่เป็นแหล่งอาหารหลักของหงส์ “มันน่าสะเทือนใจ เราได้พูดคุยกับผู้คนในวาลดิเวียที่บอกว่าพวกเขาเห็นหงส์ผอมแห้งตกลงมาจากท้องฟ้า ร่อนลงมาบนหลังคาบ้านและบนรถ” เคอร์ติสกล่าว "พวกเขาอ่อนแอมากจนไม่สามารถรับน้ำหนักของตัวเองได้" โรงงาน CELCO ที่เพิ่งเปิดต้นน้ำจากเขตรักษาพันธุ์ธรรมชาติในปี 2547 ถูกปิดชั่วคราวสองครั้งเมื่อต้นปีนี้เนื่องจากการละเมิดสิ่งแวดล้อม ผู้อยู่อาศัยใน Valdivia ซึ่งอยู่ห่างออกไป 30 ไมล์บ่นถึงกลิ่นที่เป็นพิษจากโรงงาน และภารกิจของ WWF พบว่ามาตรการป้องกัน การจัดเก็บ และการกำจัดของเสียของโรงงานนั้นน่าหวาดหวั่น Tecklin กล่าวว่า "ขี้เถ้ากรองซึ่งอาจมีสารไดออกซินและของเสียที่อาจเป็นพิษอื่น ๆ ถูกทิ้งรวมกันในพื้นที่เปิดโล่ง ซึ่งลมสามารถพัดพาพวกมันไปได้" Tecklin กล่าว